M'n eerste, en waarschijnlijke een van m'n langste, post op deze site. De eerste week was gevuld met nieuwe ervaringen, geluksmomentjes, gelach maar ook verdriet. Voordat ik zaterdag vertrok, werd ik eerst vrijdagavond nog verrast thuis. We zijn 'voor de laatste keer' samen gaan eten in Tilburg en daar kreeg ik nog een paar hele leuke cadeautjes; een e-reader om mezelf bezig te houden, een ANWB boekje van Malta met allerlei informatie erin & een boekje gevuld met mooie tekstjes, foto's en kaarten van familie en vrienden. Nog bedankt aan degenen die hieraan mee hebben gedaan, ik heb het met tranen in m'n ogen doorgelezen toen ik in het vliegtuig zat :).En dat was dan DE avond, de laatste avond samen met het gezin voor de komende 7 maanden. Maar toen moest het ergste moment nog komen, de dag van vertrek...

Zaterdag:

Dagen, weken, zelfs maanden had ik erover gedroomd. De dag van vertrek. De dag van heel erg gemixte gevoelens. Natuurlijk had ik heel veel zin om dit spannende avontuur aan te gaan, maar het liefste wilde ik iedereen die me dierbaar is ook meenemen naar dit avontuur. Maarja, aangezien dat niet ging lukken moest ik toch echt afscheid gaan nemen... We zouden om 09.00uur vertrekken naar Eindhoven Airport, maar om 08.30uur stonden me vriendinnen al voor de deur om nog voor de laatste keer dag te zeggen. Een heel leuk idee natuurlijk, maar de eerste tranen begonnen al snel te lopen. Hoe moeilijk ik het ook vond, dankjewel meiden! En nog was het ergste moment niet daar. Maar oké, hup de auto in en op naar het vliegveld. Eerst de auto geparkeerd, vervolgens de koffers ingecheckt en daarna nog even gezellig wat gedronken samen. Ik zat tegen de tijd aan te hikken, maar moest op een gegeven moment toch echt richting de douane en dus afscheid gaan nemen. Toen was dus wel het ergste moment daar, het afscheid van Corné, Stefan, Laura en René. Huilen, brullen, knuffelen en kussen. Eén geluk voor mij, papa en mama stonden al te wachten bij de douane aangezien die me nog een weekje gingen vergezellen. Het nadeel was alleen dat er dus sowieso nog een tweede afscheid aan zat te komen... Maar oké, dat kon nog een weekje wachten. Daarna het vliegtuig in, vergezeld door twee stinkende buitenlanders (rokers) naast me, en op naar Malta.

De koffers hadden we gelukkig snel, maar daarna moesten we richting het hotel van papa en mama. Heel leuk en aardig, die transfers. Maar ze vinden het blijkbaar nogal moeilijk om dat goed te regelen. Het kwam erop neer dat papa en mama meteen weg moesten met een busje, en ik alleen achter bleef en een half uur moest wachten op een ander busje. Na veel hectiek, chagrijnige mensen achter de balie en onduidelijkheid over de lijst met passagiers vertrok mijn busje uiteindelijk ook. Vervolgens snel het hotel van papa en mama in en een taxi regelen naar mijn woning. Dat viel dan wel weer alles mee. Voor drie personen met 3 koffers in totaal nog geen €10,- kwijt. We hadden ook vrij snel door dat het verkeer hier in Malta niet op en top is, dus gelukkig waren we met de taxi richting mij gegaan. Tegen de tijd dat we daar waren was het nog maar 17:15uur, maar het was ook ineens hartstikke donker. Van het mooie weer die dag hebben we dus ook maar zo'n twee uurtjes kunnen genieten.

Na even wachten was de makelaar er, en zetten we onze eerste stap in het huis waar ik zal wonen voor de komende maanden. Mijn kamer is op de eerste verdieping in de hoek, tegenover de badkamer. Ik heb een tweepersoonsbed, veel opbergruimte, een klein 'tafeltje' met een stoel en een nachtkastje. En met al die dingen samen staat m'n kamer al redelijk vol. Op de tweede verdieping is de keuken, de deur naar het dakterras toe, een klein tafeltje met drie stoeltjes, de wasmachine en nog een badkamer. Let op: er is dus geen woonkamer wat ik erg jammer vind. Ook zijn daar nog twee kamers van twee huisgenoten, en bij mij op de verdieping zitten ook nog drie andere kamers. Daar slapen m'n huisbazin en haar dochter en zoon. Zodra de makelaar weg was hebben we al m'n koffers meteen uitgepakt en geprobeerd het vast een beetje eigen te maken. Vervolgens zijn we even snel wat gaan eten bij de eerste kebab tent die we tegen kwamen, hebben we wat gewandeld over de boulevard, hebben papa en mama me naar huis gebracht en ging ik m'n eerste nacht in Malta tegemoet.

Zondag:

Helaas begon deze dag meteen met wat heimwee.Niet goed geslapen, ik voelde me een vreemde in m’n eigen kamer en het besef dat ik niet meer thuis was, was duidelijk aanwezig. Die ochtend wel mijn eerste huisgenoot ontmoet, maar al snel werd me duidelijk dat alle huisgenoten erg op hunzelf zijn en nooit iets met elkaar doen. Ze kennen elkaar zelfs amper. Maarja, dat is natuurlijk niet heel schokkend als je bedenkt dat er niet eens een huiskamer is om samen te komen.

In ieder geval, papa en mama zijn me die ochtend op komen halen en hadden kaartjes gekocht voor de Hop on Hop off bus die door het noorden van het eiland gaat. Bij de tour kregen we alle drie headphones zodat we gedurende de busrit ook naar uitleg en interessante feiten konden luisteren. Gelukkig was het deze dag ook prachtig weer met een lekker zonnetje en gemiddeld zo’n 21 graden. Dat was mooi meegenomen. We zijn uitgestapt toen de bus in Mdina kwam, de vroegere hoofdstad van Malta gelegen op het hoogste punt van het eiland. Daar zijn we in een winkeltje geweest waar ze hun eigen glas maken, zijn we een kerkje in geweest en hebben we op een heel mooi punt gestaan waar we prachtig uitzicht over een groot stuk van Malta hadden. Gedurende de rest van de busrit hebben we de eerste strandjes gezien en verschillende kerkjes voorbij zien komen. Het opmerkelijke aan deze kerkjes is dat ze altijd twee klokken hebben, alleen beide klokken een andere tijd aangeven. Dit werd vroeger gedaan om de vijand te verwarren, deze wist dan niet welke van de twee klokken de goede tijd weer geeft. Ook is het deze dag duidelijk geworden dat er een groot verschil zit tussen het binnenland en de stadjes aan zee. Aan zee, in stadjes als St. Julians, Valletta en alles daartussen, is alles heel erg vol gebouwd en is het vol met verkeer. Maar in het binnenland zie je meer grond en minder huisjes, al is het ook meteen meer armoedig. Ook is het verkeer hier een stuk minder druk en dus ook voor het gevoel minder gevaarlijk.

In de avond zijn we gaan eten bij Time Square, een kroegje vlak bij het hotel van papa en mama. Daarna hebben papa en mama mij naar huis gebracht, zoals ze eigenlijk iedere avond hebben gedaan. Toen we bij mij aankwamen was mijn huisbaas terug van haar vakantie en hebben we haar voor het eerst ontmoet. Een hele aardige, behulpzame en gezellige vrouw waar ik altijd bij terecht kan als er iets is. Ik heb van haar een eigen koelkast, bestek, borden en wasrek gehad. Daar was ik natuurlijk heel blij mee, om de viezigheid van anderen te ontwijken.

Maandag:

Aangezien woensdag mijn stage begon, wilde ik eerst even de route ernaartoe uitproberen. Daarom zijn we maandags met de bus naar m’n stage toe gegaan om te checken hoe dat zou gaan. Ook zijn we met de bus op zoek gegaan naar de Lidl om de goedkopere boodschappen aan te schaffen. Meteen genoeg ingeslagen zodat ik de komende weken vooruit kan haha. Toen we thuis kwamen hebben we de koelkast dan ook meteen een plekje gegeven. Dit alles bij elkaar gaf toch al meer beeld van hoe mijn kamertje zou gaan worden en het werd dan ook steeds meer eigen. Naarmate de eerste dagen voorbij zijn gegaan werd het me alleen wel al snel duidelijk dat ik niet met alles tevreden ben. De WC spoelt niet fatsoenlijk door, de douche is half kapot en werkt niet mee, de lamp in de badkamer is kapot, de sleutel en sloten werken nooit mee en m’n matras ligt totaal niet lekker. Maar ach, als dat alles is…

Dinsdag:

Mijn laatste vrije dag met papa en mama voordat stage begint… Hier hebben we natuurlijk meteen goed gebruik van gemaakt door een boot tour langs de havens van Sliema t/m Valletta te doen, en we hebben de Hop on Hop off bus door het zuiden van Malta gepakt. Tijdens de boot tour kwamen we twee enorme cruiseschepen tegen, waarvan de een nog groter was dan de ander. En ook deze tour was erg interessant en het was mooi om zo de verschillende haventjes te zien. Tijdens de Hop on Hop off rit naar het zuiden zijn we uitgestapt in Valletta, de hoofdstad van Malta. Aangezien ik voor stage iedere dag met de bus op en neer moet hebben we daar eerst bij het busstation mijn buskaart opgeladen. Na enige tijd wachten was dit gelukt, al was hierdoor wel veel van onze tijd verspild. Daarna zijn we snel ergens gaan lunchen, wat misschien wel een van de lekkerste lunches was van de hele week. Waarom? Omdat het ei van papa en mij een klein beetje aangebrand was en we een cappuccino te veel hadden gehad, waardoor we deze alle drie niet meer hoefden af te rekenen, haha! Het komt er dus op neer dat we met z’n drieën goed gegeten en gedronken hebben voor maar €10,- in totaal, ben benieuwd of de baas van deze serveerster dat ook weet… Mijn aangebrande ei was in ieder geval precies zoals ik hem zelf altijd bak haha.

Helaas hadden we na het opladen van de buskaart en het lunchen bijna geen tijd meer om door Valletta te gaan, aangezien er nog maar twee Hop on Hop off bussen in Valletta zouden stoppen om de tour af te maken. Te bedenken dat we 5 minuten na het beginnen van de tour al uit waren gestapt en dus de kosten van het kaartje er nog lang niet uit hadden, zijn we maar snel weer opgestapt. Gelukkig komen er voor mij nog 29 andere weken om deze stad te bezoeken en hadden papa en mama nog wat dagen in Malta over om er naartoe te gaan. De rest van de rit was niet zo geweldig als het Noorden van Malta, waardoor we ook nergens meer uit zijn gestapt om iets extra’s te zien.

In de avond zijn we voor de verandering (na twee keer bij Time Square) een keer ergens anders in Sliema gaan eten wat een kei goed plan was. Daar zal ik vast nog vaker tijd door gaan brengen… Maar dan vooral tussen 15:00uur en 19:00uur, happy hour! Oftewel, ik had lekker twee cocktails voor de prijs van één!

Woensdag:

THE DAY! Mijn allereerste stage dag bij Perfect Weddings whooooo! Ik probeerde er met zo min mogelijk verwachtingen naartoe te gaan, zodat het altijd mee kon vallen. Maar ik was al meteen verrast toen ik binnen stapte aangezien ik midden in een woonkamer stond. Ik werd echter nog meer verrast toen ik naar boven ging en in een kleine slaapkamer terecht kwam, waar drie bureautjes met een computer bij elkaar gepropt staan. Wat ik dus nog niet wist is dat het bedrijf in het huis van Pat is, mijn bazin. Maar wat ik daarbij helemaal niet verwacht had is dat het gehele bedrijf zich in één slaapkamertje bevindt. Ik moest dan ook mijn lach inhouden en kon het bijna geloven. Het werd alleen iets minder grappig toen ik erachter kwam dat er ook nog eens vijf katten in dat huis rondlopen, die dus ook op het ‘kantoor’ komen waar ze regelmatig iets achterlaten… Dat verklaarde dus ook meteen de vieze geur die ik vanaf het begin rook.

Hailey, de enige die voor Pat werkt, heeft me de hele dag hier en daar begeleidt en van alles uitgelegd. Ik ben daarna ook meteen begonnen met wat simpele taken, zoals e-mails sturen en aan de voorbereidingen van de bruiloften van verschillende koppels werken. Dit houdt simpel gezegd in dat ieder koppel een bloemist, band en/of DJ, kapper, accommodatie, cateraar enz. uit kiest voor de bruiloft, en daarvoor moeten wij ze voorzien van uitleg over de verschillende opties en regelmatig hun overzicht bijwerken met de nieuwe keuzes die ze gemaakt hebben. Er komen dan ook nog overzichten van alle kosten aan de orde, die ook regelmatig aangepast moeten worden. Gelukkig hebben Pat en Hailey me dit veelal goed uitgelegd en zijn ze erg behulpzaam, maar ook gezellig.

Zodra ik klaar was met stage ben ik meteen weer naar papa en mama toe gegaan om met hun de avond door te brengen. Gelukkig hadden ook zij een leuke dag gehad. En ze hadden zelfs nog aan mij gedacht, door wat extra dingen voor op m’n kamer mee te nemen! Een klein wasrekje, een wekker, een pannensetje en een waterkoker - altijd handig in dat ‘studenthuisje’ van mij!

Donderdag:

Ik had nog maar net m’n allereerste stage dag erop zitten, en ik mocht al meteen met Pat mee naar een tasting. Een Engels koppel was die ochtend aangekomen in Malta om de volgende dagen accommodaties te gaan bekijken, om bij verschillende cateraars het menu te gaan proeven, om de kapster verschillende dingen uit te laten proberen en zo nog allerlei dingen meer. Donderdag stond er dus een tasting gepland die ik meteen mocht bijwonen. Ik had verder alleen geen uitleg gekregen, wat het voor mij een beetje ongemakkelijk maakte. In mijn hoofd heb ik die dag verschillende blunders gemaakt…

1. Met m’n East pack naar stage en naar de tasting. Ik zal de volgende keer toch maar zorgen dat ik een wat nettere tas bij heb…
2. Ik eet altijd met één vork en één mes, wat moet ik met al die verschillende soorten bestek gaan doen???
3. Hoe kan het dat ik als enige een servet voor me heb liggen? Oh ik zie het al, m’n buurman heeft hem om z’n schoot gelegd. Hopelijk heeft niemand het gezien…
4. Ik had beter niet kunnen lunchen om 12 uur, ik wist niet dat er zooo veel eten voorbij zou komen.
5. Ik lust geen wijn, water alleen is genoeg. Kan ik dat wel zeggen?
6. Gadver, dat lust ik niet. Ik zeg wel dat ik maar een klein beetje of niet hoef, omdat ik niet zo hongerig ben…
7. Jammie, een mini broodje hamburger! Uhm, hoe ga ik dit netjes eten?
8. Waar hebben ze het nu weer over? Ik zal maar gewoon ja knikken en lachen.

Buiten de blunders en ongemakkelijke situatie was het wel een interessante dag en heb ik er veel van geleerd! Ook die blunders zullen hopelijk niet vaker voorkomen… Gelukkig kon ik dit allemaal ’s avonds nog met papa en mama delen, en hebben we er samen om kunnen lachen. We zijn deze avond ook naar St Julians gegaan, en hebben daar weer lekker gegeten. We zijn meteen maar even die kroegenstraat gaan opzoeken, en ik kan nu al voorspellen dat ik daar waarschijnlijk nog wel een keer plat zal gaan. Wie verzint het nou om een straat vol kroegen van boven naar beneden te laten lopen met een hele lange trap ertussen? Daar moeten al veel mensen gevallen zijn, vooral met een drankje op…

Zoals iedere avond hebben papa en mama me weer thuisgebracht, en we hebben meteen samen m’n kerstlampjes opgehangen. Ik zal toch een beetje sfeer en gezelligheid moeten creëren als ik de meeste tijd toch alleen op m’n kamer door zal brengen.

Vrijdag:

Normaal gesproken is iedereen altijd blij als het vrijdag is, aangezien dat betekent dat het bijna weekend is. Ik was toch niet zo blij toen ik wakker werd en besefte dat het vrijdag was. Vrijdag 18 november. De dag dat ik voor het laatste met papa en mama ben. De dag dat we voor het laatste samen kunnen eten voor de komende 7 maanden. De dag waarop alles wat ik met ze doe voor de laatste keer zal zijn voor de komende 7 maanden. En aangezien ik geen held ben in afscheid nemen, had ik helemaal geen zin in deze dag.

Stage was ook een beetje saai, aangezien ik maar een paar kleine taken heb kunnen doen en het kantoor mee moest opruimen. En na stage werkte de bus ook nog eens niet mee waardoor ik in totaal zo’n uur vertraging had. En dat precies op de dag dat ik m’n tijd zo goed mogelijk met papa en mama wilde benutten: meteen een uur verspild dus. Gelukkig hebben we ’s avonds nog wel gezellig wat gegeten en gedronken, en hebben we nog even bij mij gezeten. En na, alweer, veel gehuil en geknuffel, waren ze dan toch echt weg. Het resultaat? Ik sta er nu toch echt alleen voor. Nu gaat het echte leven pas echt beginnen. Eens kijken of het me lukt en of ik het vol ga houden. Nog maar een paar weekjes te gaan totdat het oud nieuw is. Oftewel nog maar een paar weekjes tot het volgende bezoek, van Laura & René. Ik kan nu al niet meer wachten!

Nou dit was dan m’n eerste verhaaltje, over de allereerste week. Lekker gedetailleerd, maar wel vol met al m’n eerste belevingen en ervaringen. De volgende berichten zullen waarschijnlijk niet wekelijks en zo gedetailleerd zijn, maar ik kan jullie zo in ieder geval op de hoogte houden van mijn leven in Malta!