En nu?..

Ja hoor, het echte leven in Malta is begonnen. Papa en mama zijn niet langer hier om me bij te verstoppen, ik ben nu echt alleen. Maar gelukkig heb ik mijn eerste Nederlandse contacten al, met Denise en Yarnée. Denise ken ik van school, en loopt hier al sinds augustus stage. En Yarnée loopt net als ik stage bij Perfect Weddings. Dus wat heb ik mijn eerste weekend gedaan? Ik ben met beide iets gaan drinken en heb verhalen over hun eerste ervaringen gehoord. Toch fijn om m’n eerste gedachtes meteen bij iemand kwijt te kunnen.

Het begin van deze week voelde al heel erg vertrouwd, ’s morgens met de bus naar stage, om 5 uur met de bus terug naar huis, eten, skypen en naar bed. Het ritme dat ik heb opgebouwd zat er al snel in en voelt al heel gewoon. Daar ben ik blij mee, aangezien dat toch een beetje helpt bij het wennen aan het leven hier. Woensdagavond was alleen met gemixte gevoelens, aangezien papa toen jarig was. Het hele gezin was gezellig thuis, samen eten en gezellig in de bank zitten, terwijl ik in mijn eentje op mijn kamer zat. Die heimwee is duidelijk nog niet weg, maar gelukkig zakt het wel beetje bij beetje.

Ook had ik woensdagmiddag met mijn baas afgesproken dat ik donderdag thuis zou blijven, om aan school te werken. Bij stage hoort namelijk ook een stage opdracht. De doelgroep van mijn opdracht is same-sex couples die trouwplannen hebben. Tot nu toe vind ik het een erg interessant en leuk onderwerp, daar kan ik mijn tijd hier wel mee vol maken!

Lang weekend!

Hoewel het fijn was om donderdag thuis aan mijn opdracht te werken, wist ik toen nog niet dat op dat moment mijn weekend blijkbaar al was begonnen. Mijn baas was de gehele week al een beetje ziek, maar het ging steeds nog wel. Op vrijdagochtend, toen ik bijna klaar was om te vertrekken richting de bus, kreeg ik een berichtje dat ik lekker mocht gaan genieten van een vrije dag. Ze voelde zich nog zieker dan aan het begin van de week, en Hailey was vanaf donderdag ook vrij aangezien ze aan lang weekend naar Rome zou gaan. Daardoor zou er vrijdag dus niemand op het kantoor zijn, en kon ik ook lekker thuisblijven. Dat vond ik natuurlijk niet erg! Ik heb nuttig gebruik gemaakt van de tijd door vast wat zaterdag klusjes te doen, zoals boodschappen doen en een wasje draaien.

Black Friday

En dan was er nog de vrijdagavond… Net als in Nederland, was het ook hier een zogenoemde ‘Black Friday’. Voor de leken onder ons, dit is een dag waarbij alle inwoners van Malta samen komen rondom één plek. Deze plek biedt verschillende, in prijs verlaagden, objecten aan waarin velen geïnteresseerd zijn. Het heeft te maken met een handeling die iedereen, althans dat hoop ik, dagelijks uitvoert. Daarnaast is het een fenomenale avond voor verschillende horecagelegenheden, die iedere inwoner kan voorzien van een buitengewoon heerlijke dorstlesser na een o zo inspannende maar vermakelijke avond op deze bijzonder plek. Voor degene waarvoor het nog steeds niet duidelijk is, ik heb het natuurlijk over een avond shoppen met hoge kortingen.

Sliema, het stadje naast mijn ‘woonplaats’, is gevuld met winkels van verschillende merken en heeft een echte shopping mall genoemd ‘the point’. Werkelijk o-ver-al zag je mensen. Op de terrasjes, in de restaurantjes, in de winkels, voor de winkels, achter de winkels. Maar naast deze overweldiging van drukte, is het me toch gelukt om een leuk rokje te scoren. Hoogstwaarschijnlijk ben ik daarbij een van de weinige mensen die op deze avond maar met één tasje terug naar huis liep.

What else?

En wat is er verder nog gebeurd deze week? Ten eerste is het overal versiert met kerstverlichting en attributen, waaronder ook bij mij in huis. De kerstboom staat al en staat dag en nacht te knipperen. Dit is overigens heel handig, vooral als je op een dag thuiskomt en de kerstboom niet staat te knipperen. Daardoor weet je per direct dat de stroom, VOOR DE TWEEDE KEER DEZE WEEK, is uitgevallen. Oja, dat blijkt hier een nogal vaak voorkomend iets te zijn, helaas. Daarnaast ben ik er al achter gekomen dat ik in Malta dus helemaal niks van Nederlandse televisiezenders terug kan kijken… Maar gelukkig kunnen we met de nieuwe technologieën van tegenwoordig wel skypen, waardoor ik donderdagavond gezellig met Corné ‘samen’ in de bank heb gezeten en expeditie Robinson mee heb gekeken. En dan is er natuurlijk nog het weer. Ik zal jullie niet te jaloers maken met een uitgebreide uitleg van de overheerlijke temperaturen met felle zonnestralen waar ik iedere dag met volle teugen van kan genieten. Maar het komt er dus op neer dat de zon hier nog lekker schijnt en het deze week gemiddeld zo’n 21 graden was.

Het hoogtepunt van de week

Maar nu heb ik wel weer leuk over wat momenten van deze week verteld, maar dan weten jullie nog lang niet wat mijn hoogtepunt van deze week was. Het was maandavond, rond n uur of half 9, en ik zat op mijn gemakje met mijn laptop op de bank. Mijn bank is overigens de rechterkant van mijn tweepersoonsbed, om een onderscheiding te maken tussen het woon- en slaapgedeelte in mijn kamer. Maar oke, waar was ik. Oja, maandagavond half 9. Mijn laptop maakte het, voor mij nu al erg bekende, skype geluidje. Yes, ik ga die leuke, knappe en grappige vriend van me weer zien. Maar voordat ik over dit euforische moment vertel, zal ik eerst een kleine uitleg geven.

Toen ik op zaterdag vanuit Nederland vertrok, heb ik een cadeautje van Corné gehad wat ik pas zondagochtend mocht open maken. Dit heb ik dus gedaan, en ik werd verrast door 30 enveloppen, met ieder een weeknummer erop. Daarbij zat de uitleg dat ik iedere zondag voor het begin van een nieuwe week de envelop met het goede weeknummer open mag maken. De eerste week zat er een leuke foto van ons samen in Parijs in, en afgelopen zondag zat er een foto van ons samen in Volendam in. Deze foto’s hangen beide al op mijn kast, als prachtig uitzicht vanuit mijn bed en bank. Maar door het onverwachte nieuwtje op mijn stage dat we tussen kerst en oud & nieuw dicht zijn, ging ik erover nadenken om dan een paar dagen terug naar huis te gaan. Hierdoor ging het enveloppen plan van Corné blijkbaar helemaal fout, oeps…

Dus terug naar die geweldige maandavond. Al na 5 minuten van ons skype gesprek vroeg hij me, een tikkeltje zenuwachtig, om de stapel enveloppen erbij te pakken. Ik wist natuurlijk totaal niet wat me te wachten stond, maar deed wat me gevraagd werd. ‘Maak de envelop van week 7 open.’ Ik wilde meteen weten welke datum dat geweest mocht zijn, maar dat mocht niet haha. In de envelop zat een brief. Het was de brief die ik op zondag 25 december open had moeten maken, de zondag voor oud & nieuw. Er zou een verassing voor me zijn op oudejaarsdag, maar wat dat was daar zou ik dan wel achter komen. Wat ik tot dan als plan had voor oudejaarsdag, was het ophalen van René en Laura op het vliegveld. En toen was het moment van het hoogtepunt van mijn week daar. Het zou een verrassing moeten blijven, maar om te zorgen dat ik ineens geen rare plannen ging maken heeft hij het met toch maar verteld. ‘Het plan was dat ik zaterdag op oudejaarsdag als verrassing mee naar Malta zou komen. Maar aangezien we allebei die week vrij zijn, heb ik mijn best gedaan om mijn vlucht om te boeken. Ik kom woensdag 28 december voor een week bij je langs!’ Misschien dat je het je in kunt beelden, maar ik was dus blijer dan blij, dolenthousiast, hartstikke verliefd en de tranen sprongen in mijn ogen. Oud en nieuw, het moment dat wij elkaar hebben ontmoet. En een jaar na deze ontmoeting gaan we het samen vieren in Malta, samen met Laura & René. Yesssss, ik ben helemaal klaar voor de komende weken! Waarom? CORNE KOMT NAAR MALTA!

Ik vond het vorige week heel leuk om alle reacties te lezen, dankjewel allemaal! Maak je geen zorgen, ik red me wel. Zo niet, dan hoor je dat vast ook snel haha.

The first week...

M'n eerste, en waarschijnlijke een van m'n langste, post op deze site. De eerste week was gevuld met nieuwe ervaringen, geluksmomentjes, gelach maar ook verdriet. Voordat ik zaterdag vertrok, werd ik eerst vrijdagavond nog verrast thuis. We zijn 'voor de laatste keer' samen gaan eten in Tilburg en daar kreeg ik nog een paar hele leuke cadeautjes; een e-reader om mezelf bezig te houden, een ANWB boekje van Malta met allerlei informatie erin & een boekje gevuld met mooie tekstjes, foto's en kaarten van familie en vrienden. Nog bedankt aan degenen die hieraan mee hebben gedaan, ik heb het met tranen in m'n ogen doorgelezen toen ik in het vliegtuig zat :).En dat was dan DE avond, de laatste avond samen met het gezin voor de komende 7 maanden. Maar toen moest het ergste moment nog komen, de dag van vertrek...

Zaterdag:

Dagen, weken, zelfs maanden had ik erover gedroomd. De dag van vertrek. De dag van heel erg gemixte gevoelens. Natuurlijk had ik heel veel zin om dit spannende avontuur aan te gaan, maar het liefste wilde ik iedereen die me dierbaar is ook meenemen naar dit avontuur. Maarja, aangezien dat niet ging lukken moest ik toch echt afscheid gaan nemen... We zouden om 09.00uur vertrekken naar Eindhoven Airport, maar om 08.30uur stonden me vriendinnen al voor de deur om nog voor de laatste keer dag te zeggen. Een heel leuk idee natuurlijk, maar de eerste tranen begonnen al snel te lopen. Hoe moeilijk ik het ook vond, dankjewel meiden! En nog was het ergste moment niet daar. Maar oké, hup de auto in en op naar het vliegveld. Eerst de auto geparkeerd, vervolgens de koffers ingecheckt en daarna nog even gezellig wat gedronken samen. Ik zat tegen de tijd aan te hikken, maar moest op een gegeven moment toch echt richting de douane en dus afscheid gaan nemen. Toen was dus wel het ergste moment daar, het afscheid van Corné, Stefan, Laura en René. Huilen, brullen, knuffelen en kussen. Eén geluk voor mij, papa en mama stonden al te wachten bij de douane aangezien die me nog een weekje gingen vergezellen. Het nadeel was alleen dat er dus sowieso nog een tweede afscheid aan zat te komen... Maar oké, dat kon nog een weekje wachten. Daarna het vliegtuig in, vergezeld door twee stinkende buitenlanders (rokers) naast me, en op naar Malta.

De koffers hadden we gelukkig snel, maar daarna moesten we richting het hotel van papa en mama. Heel leuk en aardig, die transfers. Maar ze vinden het blijkbaar nogal moeilijk om dat goed te regelen. Het kwam erop neer dat papa en mama meteen weg moesten met een busje, en ik alleen achter bleef en een half uur moest wachten op een ander busje. Na veel hectiek, chagrijnige mensen achter de balie en onduidelijkheid over de lijst met passagiers vertrok mijn busje uiteindelijk ook. Vervolgens snel het hotel van papa en mama in en een taxi regelen naar mijn woning. Dat viel dan wel weer alles mee. Voor drie personen met 3 koffers in totaal nog geen €10,- kwijt. We hadden ook vrij snel door dat het verkeer hier in Malta niet op en top is, dus gelukkig waren we met de taxi richting mij gegaan. Tegen de tijd dat we daar waren was het nog maar 17:15uur, maar het was ook ineens hartstikke donker. Van het mooie weer die dag hebben we dus ook maar zo'n twee uurtjes kunnen genieten.

Na even wachten was de makelaar er, en zetten we onze eerste stap in het huis waar ik zal wonen voor de komende maanden. Mijn kamer is op de eerste verdieping in de hoek, tegenover de badkamer. Ik heb een tweepersoonsbed, veel opbergruimte, een klein 'tafeltje' met een stoel en een nachtkastje. En met al die dingen samen staat m'n kamer al redelijk vol. Op de tweede verdieping is de keuken, de deur naar het dakterras toe, een klein tafeltje met drie stoeltjes, de wasmachine en nog een badkamer. Let op: er is dus geen woonkamer wat ik erg jammer vind. Ook zijn daar nog twee kamers van twee huisgenoten, en bij mij op de verdieping zitten ook nog drie andere kamers. Daar slapen m'n huisbazin en haar dochter en zoon. Zodra de makelaar weg was hebben we al m'n koffers meteen uitgepakt en geprobeerd het vast een beetje eigen te maken. Vervolgens zijn we even snel wat gaan eten bij de eerste kebab tent die we tegen kwamen, hebben we wat gewandeld over de boulevard, hebben papa en mama me naar huis gebracht en ging ik m'n eerste nacht in Malta tegemoet.

Zondag:

Helaas begon deze dag meteen met wat heimwee.Niet goed geslapen, ik voelde me een vreemde in m’n eigen kamer en het besef dat ik niet meer thuis was, was duidelijk aanwezig. Die ochtend wel mijn eerste huisgenoot ontmoet, maar al snel werd me duidelijk dat alle huisgenoten erg op hunzelf zijn en nooit iets met elkaar doen. Ze kennen elkaar zelfs amper. Maarja, dat is natuurlijk niet heel schokkend als je bedenkt dat er niet eens een huiskamer is om samen te komen.

In ieder geval, papa en mama zijn me die ochtend op komen halen en hadden kaartjes gekocht voor de Hop on Hop off bus die door het noorden van het eiland gaat. Bij de tour kregen we alle drie headphones zodat we gedurende de busrit ook naar uitleg en interessante feiten konden luisteren. Gelukkig was het deze dag ook prachtig weer met een lekker zonnetje en gemiddeld zo’n 21 graden. Dat was mooi meegenomen. We zijn uitgestapt toen de bus in Mdina kwam, de vroegere hoofdstad van Malta gelegen op het hoogste punt van het eiland. Daar zijn we in een winkeltje geweest waar ze hun eigen glas maken, zijn we een kerkje in geweest en hebben we op een heel mooi punt gestaan waar we prachtig uitzicht over een groot stuk van Malta hadden. Gedurende de rest van de busrit hebben we de eerste strandjes gezien en verschillende kerkjes voorbij zien komen. Het opmerkelijke aan deze kerkjes is dat ze altijd twee klokken hebben, alleen beide klokken een andere tijd aangeven. Dit werd vroeger gedaan om de vijand te verwarren, deze wist dan niet welke van de twee klokken de goede tijd weer geeft. Ook is het deze dag duidelijk geworden dat er een groot verschil zit tussen het binnenland en de stadjes aan zee. Aan zee, in stadjes als St. Julians, Valletta en alles daartussen, is alles heel erg vol gebouwd en is het vol met verkeer. Maar in het binnenland zie je meer grond en minder huisjes, al is het ook meteen meer armoedig. Ook is het verkeer hier een stuk minder druk en dus ook voor het gevoel minder gevaarlijk.

In de avond zijn we gaan eten bij Time Square, een kroegje vlak bij het hotel van papa en mama. Daarna hebben papa en mama mij naar huis gebracht, zoals ze eigenlijk iedere avond hebben gedaan. Toen we bij mij aankwamen was mijn huisbaas terug van haar vakantie en hebben we haar voor het eerst ontmoet. Een hele aardige, behulpzame en gezellige vrouw waar ik altijd bij terecht kan als er iets is. Ik heb van haar een eigen koelkast, bestek, borden en wasrek gehad. Daar was ik natuurlijk heel blij mee, om de viezigheid van anderen te ontwijken.

Maandag:

Aangezien woensdag mijn stage begon, wilde ik eerst even de route ernaartoe uitproberen. Daarom zijn we maandags met de bus naar m’n stage toe gegaan om te checken hoe dat zou gaan. Ook zijn we met de bus op zoek gegaan naar de Lidl om de goedkopere boodschappen aan te schaffen. Meteen genoeg ingeslagen zodat ik de komende weken vooruit kan haha. Toen we thuis kwamen hebben we de koelkast dan ook meteen een plekje gegeven. Dit alles bij elkaar gaf toch al meer beeld van hoe mijn kamertje zou gaan worden en het werd dan ook steeds meer eigen. Naarmate de eerste dagen voorbij zijn gegaan werd het me alleen wel al snel duidelijk dat ik niet met alles tevreden ben. De WC spoelt niet fatsoenlijk door, de douche is half kapot en werkt niet mee, de lamp in de badkamer is kapot, de sleutel en sloten werken nooit mee en m’n matras ligt totaal niet lekker. Maar ach, als dat alles is…

Dinsdag:

Mijn laatste vrije dag met papa en mama voordat stage begint… Hier hebben we natuurlijk meteen goed gebruik van gemaakt door een boot tour langs de havens van Sliema t/m Valletta te doen, en we hebben de Hop on Hop off bus door het zuiden van Malta gepakt. Tijdens de boot tour kwamen we twee enorme cruiseschepen tegen, waarvan de een nog groter was dan de ander. En ook deze tour was erg interessant en het was mooi om zo de verschillende haventjes te zien. Tijdens de Hop on Hop off rit naar het zuiden zijn we uitgestapt in Valletta, de hoofdstad van Malta. Aangezien ik voor stage iedere dag met de bus op en neer moet hebben we daar eerst bij het busstation mijn buskaart opgeladen. Na enige tijd wachten was dit gelukt, al was hierdoor wel veel van onze tijd verspild. Daarna zijn we snel ergens gaan lunchen, wat misschien wel een van de lekkerste lunches was van de hele week. Waarom? Omdat het ei van papa en mij een klein beetje aangebrand was en we een cappuccino te veel hadden gehad, waardoor we deze alle drie niet meer hoefden af te rekenen, haha! Het komt er dus op neer dat we met z’n drieën goed gegeten en gedronken hebben voor maar €10,- in totaal, ben benieuwd of de baas van deze serveerster dat ook weet… Mijn aangebrande ei was in ieder geval precies zoals ik hem zelf altijd bak haha.

Helaas hadden we na het opladen van de buskaart en het lunchen bijna geen tijd meer om door Valletta te gaan, aangezien er nog maar twee Hop on Hop off bussen in Valletta zouden stoppen om de tour af te maken. Te bedenken dat we 5 minuten na het beginnen van de tour al uit waren gestapt en dus de kosten van het kaartje er nog lang niet uit hadden, zijn we maar snel weer opgestapt. Gelukkig komen er voor mij nog 29 andere weken om deze stad te bezoeken en hadden papa en mama nog wat dagen in Malta over om er naartoe te gaan. De rest van de rit was niet zo geweldig als het Noorden van Malta, waardoor we ook nergens meer uit zijn gestapt om iets extra’s te zien.

In de avond zijn we voor de verandering (na twee keer bij Time Square) een keer ergens anders in Sliema gaan eten wat een kei goed plan was. Daar zal ik vast nog vaker tijd door gaan brengen… Maar dan vooral tussen 15:00uur en 19:00uur, happy hour! Oftewel, ik had lekker twee cocktails voor de prijs van één!

Woensdag:

THE DAY! Mijn allereerste stage dag bij Perfect Weddings whooooo! Ik probeerde er met zo min mogelijk verwachtingen naartoe te gaan, zodat het altijd mee kon vallen. Maar ik was al meteen verrast toen ik binnen stapte aangezien ik midden in een woonkamer stond. Ik werd echter nog meer verrast toen ik naar boven ging en in een kleine slaapkamer terecht kwam, waar drie bureautjes met een computer bij elkaar gepropt staan. Wat ik dus nog niet wist is dat het bedrijf in het huis van Pat is, mijn bazin. Maar wat ik daarbij helemaal niet verwacht had is dat het gehele bedrijf zich in één slaapkamertje bevindt. Ik moest dan ook mijn lach inhouden en kon het bijna geloven. Het werd alleen iets minder grappig toen ik erachter kwam dat er ook nog eens vijf katten in dat huis rondlopen, die dus ook op het ‘kantoor’ komen waar ze regelmatig iets achterlaten… Dat verklaarde dus ook meteen de vieze geur die ik vanaf het begin rook.

Hailey, de enige die voor Pat werkt, heeft me de hele dag hier en daar begeleidt en van alles uitgelegd. Ik ben daarna ook meteen begonnen met wat simpele taken, zoals e-mails sturen en aan de voorbereidingen van de bruiloften van verschillende koppels werken. Dit houdt simpel gezegd in dat ieder koppel een bloemist, band en/of DJ, kapper, accommodatie, cateraar enz. uit kiest voor de bruiloft, en daarvoor moeten wij ze voorzien van uitleg over de verschillende opties en regelmatig hun overzicht bijwerken met de nieuwe keuzes die ze gemaakt hebben. Er komen dan ook nog overzichten van alle kosten aan de orde, die ook regelmatig aangepast moeten worden. Gelukkig hebben Pat en Hailey me dit veelal goed uitgelegd en zijn ze erg behulpzaam, maar ook gezellig.

Zodra ik klaar was met stage ben ik meteen weer naar papa en mama toe gegaan om met hun de avond door te brengen. Gelukkig hadden ook zij een leuke dag gehad. En ze hadden zelfs nog aan mij gedacht, door wat extra dingen voor op m’n kamer mee te nemen! Een klein wasrekje, een wekker, een pannensetje en een waterkoker - altijd handig in dat ‘studenthuisje’ van mij!

Donderdag:

Ik had nog maar net m’n allereerste stage dag erop zitten, en ik mocht al meteen met Pat mee naar een tasting. Een Engels koppel was die ochtend aangekomen in Malta om de volgende dagen accommodaties te gaan bekijken, om bij verschillende cateraars het menu te gaan proeven, om de kapster verschillende dingen uit te laten proberen en zo nog allerlei dingen meer. Donderdag stond er dus een tasting gepland die ik meteen mocht bijwonen. Ik had verder alleen geen uitleg gekregen, wat het voor mij een beetje ongemakkelijk maakte. In mijn hoofd heb ik die dag verschillende blunders gemaakt…

1. Met m’n East pack naar stage en naar de tasting. Ik zal de volgende keer toch maar zorgen dat ik een wat nettere tas bij heb…
2. Ik eet altijd met één vork en één mes, wat moet ik met al die verschillende soorten bestek gaan doen???
3. Hoe kan het dat ik als enige een servet voor me heb liggen? Oh ik zie het al, m’n buurman heeft hem om z’n schoot gelegd. Hopelijk heeft niemand het gezien…
4. Ik had beter niet kunnen lunchen om 12 uur, ik wist niet dat er zooo veel eten voorbij zou komen.
5. Ik lust geen wijn, water alleen is genoeg. Kan ik dat wel zeggen?
6. Gadver, dat lust ik niet. Ik zeg wel dat ik maar een klein beetje of niet hoef, omdat ik niet zo hongerig ben…
7. Jammie, een mini broodje hamburger! Uhm, hoe ga ik dit netjes eten?
8. Waar hebben ze het nu weer over? Ik zal maar gewoon ja knikken en lachen.

Buiten de blunders en ongemakkelijke situatie was het wel een interessante dag en heb ik er veel van geleerd! Ook die blunders zullen hopelijk niet vaker voorkomen… Gelukkig kon ik dit allemaal ’s avonds nog met papa en mama delen, en hebben we er samen om kunnen lachen. We zijn deze avond ook naar St Julians gegaan, en hebben daar weer lekker gegeten. We zijn meteen maar even die kroegenstraat gaan opzoeken, en ik kan nu al voorspellen dat ik daar waarschijnlijk nog wel een keer plat zal gaan. Wie verzint het nou om een straat vol kroegen van boven naar beneden te laten lopen met een hele lange trap ertussen? Daar moeten al veel mensen gevallen zijn, vooral met een drankje op…

Zoals iedere avond hebben papa en mama me weer thuisgebracht, en we hebben meteen samen m’n kerstlampjes opgehangen. Ik zal toch een beetje sfeer en gezelligheid moeten creëren als ik de meeste tijd toch alleen op m’n kamer door zal brengen.

Vrijdag:

Normaal gesproken is iedereen altijd blij als het vrijdag is, aangezien dat betekent dat het bijna weekend is. Ik was toch niet zo blij toen ik wakker werd en besefte dat het vrijdag was. Vrijdag 18 november. De dag dat ik voor het laatste met papa en mama ben. De dag dat we voor het laatste samen kunnen eten voor de komende 7 maanden. De dag waarop alles wat ik met ze doe voor de laatste keer zal zijn voor de komende 7 maanden. En aangezien ik geen held ben in afscheid nemen, had ik helemaal geen zin in deze dag.

Stage was ook een beetje saai, aangezien ik maar een paar kleine taken heb kunnen doen en het kantoor mee moest opruimen. En na stage werkte de bus ook nog eens niet mee waardoor ik in totaal zo’n uur vertraging had. En dat precies op de dag dat ik m’n tijd zo goed mogelijk met papa en mama wilde benutten: meteen een uur verspild dus. Gelukkig hebben we ’s avonds nog wel gezellig wat gegeten en gedronken, en hebben we nog even bij mij gezeten. En na, alweer, veel gehuil en geknuffel, waren ze dan toch echt weg. Het resultaat? Ik sta er nu toch echt alleen voor. Nu gaat het echte leven pas echt beginnen. Eens kijken of het me lukt en of ik het vol ga houden. Nog maar een paar weekjes te gaan totdat het oud nieuw is. Oftewel nog maar een paar weekjes tot het volgende bezoek, van Laura & René. Ik kan nu al niet meer wachten!

Nou dit was dan m’n eerste verhaaltje, over de allereerste week. Lekker gedetailleerd, maar wel vol met al m’n eerste belevingen en ervaringen. De volgende berichten zullen waarschijnlijk niet wekelijks en zo gedetailleerd zijn, maar ik kan jullie zo in ieder geval op de hoogte houden van mijn leven in Malta!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Claudia